Waterschap onderzoekt oude kern van Dubbele Dijk

Hoe sterk is de klei die diep in de zeedijk zit? En kunnen we met kleine proeven bepalen hoe snel klei zijn kracht verliest door slijtage door golven en stromend water? Onderzoek van Waterschap Noorderzijlvest met klei uit de Dubbele Dijk moet dat uitwijzen. Het onderzoek vindt plaats vanaf 19 april op de plek waar de getijdenduiker in de dijk komt.

De aanleg van de dijkdoorgang biedt een mooie kans om de kern van de dijk te onderzoeken. Hiervoor steekt het waterschap grote blokken klei uit het binnenste van de oude zeedijk. In de Deltagoot test onderzoeksinstituut Deltares met grote golven hoe sterk de blokken uit de kleikern zijn. Het bepalen van de sterkte is belangrijk omdat nog veel dijken een kern van klei hebben. Waterschappen gebruiken voor de aanleg van dijken graag klei die minder snel slijt door golven en stromend water. Klei met een lage erodeerbaarheid noemen we dat. Hoe minder erosie van klei plaatsvindt, hoe sterker een dijk is.

Simpeler en goedkoper

Tot nu toe gebruikt het waterschap de Deltagoot om de erodeerbaarheid van klei te bepalen. Een succesvolle maar dure methode. Ook blijkt dat de indeling in kleisoorten niet goed voldoet. Het waterschap onderzoekt daarom samen met Deltares en Fugro of het ook beter en goedkoper kan. Dat doen ze door een serie kleine proeven uit te voeren met klei en de resultaten te vergelijken met klei die eerder is getest in de Deltagoot.

Klei van dichtbij

Het onderzoek moet (ook) meer kennis opleveren over de erodeerbaarheid van de kleikern, het binnenste van de dijk. Dat is andere klei dan die aan de buitenkant van de dijk ligt. Welke rol speelt de kleikern op het beperken van de overstromingskans? Die kennis kunnen de waterschappen gebruiken om meer eigen grond te gaan gebruiken bij het versterken van dijken. Het gebruik van lokale klei spaart transportkosten en zorgt voor minder CO2-uitstoot.